متن شبهه

رهبر کبیر انقلاب و امید مستضعفین جهان(امام خمینی) همه انسان ها( از جمله مستضعفین) را حرام زاده می داند جز شیعیان.
ﻓﻌﻦ ﺍﺑﻰ ﺣﻤﺰﻩ ﻋﻦ ﺍﺑﻰ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻗﺎﻝ : ﻗﻠﺖ ﻟﻪ : ﺍﻥ ﺑﻌﺾ ﺍﺻﺤﺎﺑﻨﺎ ﯾﻔﺘﺮﻭﻥ ﻭﯾﻘﺬﻓﻮﻥ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﻔﻬﻢ ﻓﻘﺎﻝ ﺍﻟﮑﻒ ﻋﻨﻬﻢ ﺍﺟﻤﻞ ﺛﻢ ﻗﺎﻝ ﯾﺎﺑﺎ ﺣﻤﺰﻩ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﮐﻠﻬﻢ ﺍﻭﻻﺩ ﺑﻐﺎﻩ ﻣﺎ ﺧﻼ ﺷﯿﻌﺘﻨﺎ. ﻭﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻣﻨﻬﺎ ﺟﻮﺍﺯ ﺍﻻﻓﺘﺮﺍﺀ ﻭﺍﻟﻘﺬﻑ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﺯ ﺍﺑﯽ ﺣﻤﺰﻩ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﯽ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ ﺷﺎﻥ ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ. ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﺑﺎ ﺣﻤﺰﻩ !ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ شیعیان ﻣﺎ حرام ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺁﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ این است ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺮﺍﺀ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﺎﺋﺰ می ﺑﺎﺷﺪ . مکاسب المحرمه جلد 1 صفحه 251 در ادامه هم میفرمایند حرام زاده بودن انسان ها از واضحات است که لازم نیست زیاد به آن بپردازیم!!!

 پاسخ
نکته مهم در متن بالا، این است که عبارت «اولاد بغاه» را حرام‌زاده معنا کرده است!! در ادامه،این ادعا بررسی می‌شود
واژه بغی و اسم فاعل آن (باغی) و جمع آن (بُغاه) به معنای ظلم و ظالم است.(فراهیدی، العین ج 4 ص 453).در این صورت، ترجمه صحیح این فراز از روایت «ﯾﺎ اﺑﺎﺣﻤﺰﻩ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﮐﻠﻬﻢ ﺍﻭﻻﺩ ﺑﻐﺎﻩ ﻣﺎ ﺧﻼ ﺷﯿﻌﺘﻨﺎ» اینگونه است«ای اباحمزه، همه مردم فرزندان ظالمان هستند؛ مگر پیروان ما».
حال ظالم در اینجا می‌تواند به معنای ظلم به ائمه (به معنای حق‌ناشناسی) باشد و یا ظلم به خود. یعنی آنان که پیرو اهل بیت نیستند در واقع به خودشان ستم کرده‌اند؛ زیرا از خورشید حقیقت فاصله گرفته‌اند. تعبیر «ستم کردن به خود» را قرآن کریم نیز در مورد گناهان نیز به کار برده است (إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ- بقره 54)، یعنی «شما با انتخاب گوساله‌پرستی به خودتان ظلم کردید!».
‼️واژه بُغاه (به ضم باء)،در روایتی دیگر به معنای طالب و جوینده آمده است،مانند«أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ بُغَاةَ الْعِلْمِ- بدانید خداوند جویندگان دانش را دوست می‌دارد».(کلینی، الکافی ج 1 ص 31).و باید پرسید که چرا نویسنده «بغاه» را به معنای حرام‌زاده،دانسته است؟ با چه شاهد لغوی و زبان‌شناختی؟ در صورتی که بغاه (به ضم باء) جمعِ باغی است. اساساً واژه بغی چندین معنای دیگر دارد مانند 1⃣ طلب و خواستن (مانند: أَ فَغَيْرَ دِينِ اللّهِ يَبْغُونَ- آل عمران 83). 2⃣ فساد (مانند: إِنَّما بَغْيُكُمْ عَلى أَنْفُسِكُمْ- یونس 23) و … . (طریحی، مجمع البحرین ج 1 ص 53).
‼️تا اینجا غرض‌ورزی (و البته بی‌سوادی) نویسنده آشکار شد. البته از ریشه بغی، واژه بَغیّ (به فتح باء و تشدید یاء) به معنای زنِ فاجر به کار می‌رود که جمعِ آن «البغایا» است نه «بُغاه» و به تصریح لغت پژوهان، این واژه تنها در مورد زن به کار می‌رود نه مرد. یعنی گفته نمی‌شود «الرجل البغیّ».
‼️‼️ برفرض که واژه «بغاه»، در اینجا به معنای زناکار باشد، (و یا اگر در نقلی دیگر بغایا ذکر شده باشد) باید گفت الف) سند این روایت معتبر نیست، زیرا در سند این روایت، حسن بن عبدالرحمن و علی بن العباس قرار دارند، که اولی مجهول است و در کتب رجالی شیعه توثیق ندارد و دومی از غلات به شمار می رود. بنابرین روایت غیرقابل اعتناست. ب) حرام‌زاده خواندن همه انسانها،با مبانی فقه شیعه که طبق آن همه ی امت ها، به سبب نکاحی که در بین خود دارند، حلال زاده شمرده می شوند، در تعارض است. در روایتی از امام صادق (ع) «هر قومی در بین خودشان نکاحی دارند، که جایز و معتبر است». (وسایل الشیعه، ج 14، ح 3).
‼️‼️غرض‌ورزی نویسنده، در تحریف کلام امام خمینی در پایان، نیز آشکار می‌شود: عبارت امام اینگونه است« منصرف شدن، از آنها زیبا‌تر است و چه خوب گفت نویسنده کتاب الجواهر: بحث بیشتر در این‌باره [یعنی جواز افتراء به مخالفان یا عدم آن] ضایع کردن عمر در مسائل واضح است (فنعم ما قال المحقّق صاحب الجواهر: إنّ طول الكلام في ذلك كما فعله في الحدائق من تضييع العمر في الواضحات)».
‼️‼️‼️نگاهی به دیگر آثار و نظریات امام، ثابت می کند که ایشان همیشه بر لزوم احترام به اهل سنت و وحدت بین شیعه و سنی، تأکید ورزیده اند. چنانکه فرموده اند “ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که، باعث تفرقه بین ما مسلمان ها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که می خواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند.".(صحیفه ی امام، ج 6، ص 133).
التماس مطالعه و تفکر