شبهه:

{برگی ازتاریخ تلخ }
در زمان حضرت علی هم مردم ایران سر به طغیان نهادند ،
و إز پرداخت خراج به والیان عرب خودداری نمودند، بطوریکه در خراج ان کسری پدید أمد حضرت علی ، ابوموسی را با لشکری فراوان به سرکوب فرستاد
و مردم ری را قتل و عام کردند
فتوح البلدان ص ١٥٠
در حمله به سیستان مردم ایران مقاومت بسیار کردند ، بطوریکه از مردمان سیستان سدی درست کردند و ربیع ابن زیاد بر روی ان نشست
و قرار شد که هر سال سیستان هزار هزار ((یک میلیون)) درهم به امام علی بدهد با هزار غلام بچه و کنیز
تاریخ سیستان ص ٣٧ تا ٨٠
تاریخ کامل جلد ١ ص ٣٠٧
ایا ضحاک چنین کرد که همه بر علیه ش قیام کردند و نفرینش نمودند؟؟؟؟
و هنوز هم تاریخ به خود می بالد که ضحاک را به درک وأسل نمودند
خود قضاوت کنید
ما با خوندن این مطالب هست که به خرد نزدیک میشیم.

پاسخ:


اولین دروغ شبهه کنندگان، این است که گفته اند «در زمان خلافت امیرالمؤمنین علی (ع)، مردم ایران سر به طغیان نهاده و از پرداخت خراج خودداری کردند».
در حالی که بر طبق گزارشات تاریخی، در آن دوره ی چندساله! تنها در دو ناحیه ی خراسان و فارس، این اتفاق افتاده و البته هیچ گزارشی از سرکوب و کشتار در این دو ناحیه در دست نیست.

در فتوح البلدان، هیچ گزارشی مبنی بر ارسال ابوموسی اشعری از سوی امام علی (ع) برای سرکوب مردم ری وجود ندارد.

بلاذری نوشته است
“ابوموسی خود به غزای ری رفت. اهل ری از فرمان برداری خارج شده بودند و او آن بلد را بر قرار وضع نخستش بگشود.”
ترجمه ی فتوح البلدان، محمد توکل، ص449

همانطور که ملاحظه می فرمایید، نه سخنی از ارسال ابوموسی توسط امام هست و نه سخنی از سرکوب و قتل و …
اما ما وقتی در شرح حال ابوموسی، دقیق می شویم
این نتیجه به دست می آید که، وی عامل خلیفه ی سوم در کوفه بوده و طبق نقلی، به فتح مجدد ری اقدام کرده است.

وی در زمان حکومت امام مدتی محدود، والی کوفه بود و پس از کارشکنی در کمک به امام در جنگ جمل، تا جریان حکمیت به مکه یا منطقه ای در شام، گریخته بود.

اما تنها گزارشی که درباره ی ری، نام امام علی (ع) در آن هست این است
“علی، یزید بن حجبه را بر ری و دستبی ولایت داد و چون در خراج اختلاس کرد، علی او را به زندان افکند.”
همان، ص 448 و 449

دروغ دیگر شبهه کنندگان، این است که ربیع بن زیاد! در زمان خلافت ایشان به سیستان حمله کرده و کشتار نموده است.

اما اصل داستان چیست؟
فتح سیستان، به دست ربیع بن زیاد، در دوران خلافت عثمان بوده است، نه امام (ع) .
و اقدام ناپسند ربیع در زرنج سیستان ربطی به آن حضرت نداشته است.

ابن اثیر، در الکامل در شرح رویدادهای سال 31 هجری، در این باره نوشته است
“ربیع، بر فراز یکی از پیکرهای سر بریده نشست و بر پیکر دیگری تکیه زد و یارانش را فرمود که چنان کنند. چون مرزبان، ایشان را دید، از آن چشم انداز ترسید و با او بر پایه ی دادن هزار برده آشتی کرد،که در دست هر کدام جامی زرین باشد.”
ترجمه ی الکامل، سیدحسین روحانی، ج 4، ص 1661

ربیع در زمان خلافت امام علی (ع)، پست خاصی نداشته است، جز فرماندهی سپاه قبیله ی مذحج در جنگ جمل.
ترجمه ی اخبارالطوال دینوری، محمود مهدوی، ص 183

ملحدان کوردل و وهابیت پلید، هرچقدر درباره ی چهره ی عادل و نورانی امیرالمؤمنین علی (ع)، به شبهه افکنی و توطئه چینی دست بزنند، ذره ای از محبت شیعیان نسبت به آن امام همام کاسته نخواهد شد.

http://shobheshenasi.kowsarblog.ir/